خسته ام...

از صبوری خسته ام...

 از فریادهایی که در گلویم خفه ماند...

از اشک هایی که قاه قاه خنده شد...

و از حرف هایی که زنده به گور گشت در گورستان دلم

آسان نیست در پس خنده های مصنوعی گریه های دلت را ،

در بی پناهیت در پشت هزاران دروغ پنهان کنی . . .

این روزها معنی را از زندگی حذف کرده ام ...

برایم فرق نمی کند روزهایم را چگونه قربانی کنم 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بشکن بغضهایت رادلکم خودم هوایت را دارم

گریه کن برای من که بی او تمام شدم

            برای او که تورا شکست و برای خودت که اورا رنجاندی... 

می بینی دل بیچاره ی من،

غرور،هر سه مان را از عشق فراری داد...

دیگر نه تو دل می شوی.....نه من دلدار نه او یار،

لعنت به بخت بد تنها شدیم و رفت....یک عمر بیقرار